σολάριο

(Solario). Επώνυμο Ιταλών καλλιτεχνών. 1. Ανδρέας. Ζωγράφος (1458-1515). Ήταν αδελφός του διάσημου αρχιτέκτονα Χριστόφορου Σ. (2). Αν και Μιλανέζος, προτιμούσε την τεχνοτροπία των Βενετών συναδέλφων του, την οποία άλλωστε είχε γνωρίσει από κοντά, γιατί έζησε αρκετά χρόνια στη Βενετία. Τον συγκινούσε επίσης και η ζωγραφική των Φλαμανδών. Το κυριότερο έργο του, «Η Παναγία με το Βρέφος μεταξύ δύο αγίων», έργο του 1495, βρίσκεται στην Πρέρα. Από τα άλλα έργα του ξεχωρίζουν «Η φυγή στην Αίγυπτο» (1515), που βρίσκεται στο Μουσείο Πόλντι του Μιλάνου και «Η Παναγία με το πράσινο μαξιλάρι», που βρίσκεται στο Λούβρο. Ο Σ. έζησε από το 1507 ως το 1509 στη Νορμανδία. 2. Χριστόφορος ο επωνομαζόμενος Γκόμπο (Solari). Ιταλός γλύπτης και αρχιτέκτονας (;1460 - Μιλάνο 1527). Μέχρι το 1489 εργάστηκε στη Βενετία και αργότερα στο Μιλάνο όπου κατέλαβε διάφορες δημόσιες θέσεις κατά την εποχή του Λουδοβίκου του Μαυριτανού. Είναι ο αρχιτέκτονας της μονής της Παβίας (1495) και ο γλύπτης του καθεδρικού ναού του Μιλάνου (1501, άγαλμα του Αδάμ και Εύας). Το σπουδαιότερο έργο του Σ. παραμένει το νεκρικό μνημείο της Βεατρίκης ντ’ Έστε και του Λουδοβίκου του Μαυριτανού στη Μονή της Παβίας που χαρακτηρίζεται από μια νεότεριστική τάση της τετρακοσιόχρονης λομβαρδικής γλυπτικής. Από τη δραστηριότητα του στην αρχιτεκτονική αξιόλογα είναι το περιστήλιο του Άγιου Πέτρου στον Πάδο της Κρεμόνας και η εκκλησία του Άγιου Χριστόφορου στη Βάλε του Βιγκεβάνο που είναι εμπλουτισμένα με κλασικά στοιχεία που επηρέασαν το Σ. κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στη Ρώμη το 1514. Του αποδίδεται επίσης το αψιδωτό τμήμα του καθεδρικού ναού της Κόμο. «Η Παναγία με το πράσινο μαξιλάρι», έργο του Ανδρέα Σολάριο, εξαιρετικής καλλιτεχνικής ευαισθησίας (Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι).

* * *

το, Ν

ζωολ. παλαιότερη ονομασία γένους μαλακίων.